Vanaf nu iedere maand een kort verhaal bij een kunstwerk in NRC! De eerste editie gaat over de Polynesische A’a.
Baby, je vraagt me wie je bent, alsof je geen spiegel hebt hangen. Je lijkt precies op mij. Je blik is zoals elke blik geboren aan het water en richt zich nog steeds graag op de schittering. In een koffievlek zie je een hart, je bent eindeloos geboeid door vuur, en als je iets aanraakt zie je graag dat het vervolgens beweegt – rennen, moet het, sidderen, sterven of dansen. Je oren maken van het razen van een drukke weg het ruisen van een zee en van een vraag een oorlogsverklaring. Je slaat geuren op, die je regelmatig overvallen als herinneringen. Als je kaken malen eet of slaap je; ze zijn gespierd en bang. Een mond als een feest, om te schransen en te kussen, om aan lantaarnpalen te likken in de winter, om het puntje van een hondenoor langs te halen. Misschien is je mond wel je liefste goed. De tanden verlies je toch op den duur.
Geloof je me niet? Alsof jij de eerste bent die ik heb gemaakt; [LEES HIER VERDER]
Vond je dit interessant?