Binnenpost #3 (fin)

Ik hoop dat ik je niet beledig door je te vergelijken met een koe. Ik vind koeien ontzettend mooi en lief. Ik vind ze ook heel intelligent; ze zijn geweldig goed in koe-zijn. Ik zag er ooit eentje liggen bij Eemnes, in zo’n sappige weide, breeduit op haar zij. Iets in de tekening op de brede kop suggereerde een moeder-overste. Zou het leven ooit weer zo zijn, vraag ik me nu af, dat je even afstapt om naar zo’n koe te kijken en je dan idioot gelukkig te voelen met een malle grijns op je gezicht?

Ik heb meer dan eens gehoord dat ik alles altijd zo somber inzie. Daar moest ik met enig schuldgevoel aan denken toen ik je brief las; doe je zo je best het somberen te vermijden, zit je met mij opgescheept. Jij schrijft over de koeiendans en ik denk: dat komt doordat die koeien pijn aan hun ogen hebben als ze voor het eerst in maanden daglicht zien.

Sander Kollaard en ik schreven elkaar een laatste brief. Lees ‘m hier, of hier.

Binnenpost is een initiatief van Stichting Literaire Activiteiten Amsterdam en De Revisor.

Vond je dit interessant?